EU
Skip to content

OPIEKUJESZ SIĘ
OSOBĄ NIESAMODZIELNĄ?

Potrzebujesz wsparcia?

Doradcy opieki
Pielęgniarki
Fizjoterapeuty
Psychologa

Baza Wiedzy


Poznaj system opieki zdrowotnej

Dowiedz się, jak zorganizowana jest opieka zdrowotna w Polsce.

Pierwszy szczebel, czyli podstawowa opieka zdrowotna

Masz prawo do bezpłatnej diagnostyki i leczenia u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Powinien być Twoim lekarzem pierwszego kontaktu, do którego zgłaszasz się w razie choroby, na okresowe badania kontrolne oraz szczepienia. Trzeba się do niego zapisać wypełniając odpowiednią deklarację.

Jeśli Twoja choroba uniemożliwia Ci dotarcie do poradni POZ, możesz zamówić wizytę domową lekarza, pielęgniarki lub położnej.

Jak może Ci pomóc lekarz podstawowej opieki zdrowotnej?

W POZ może przyjąć Cię lekarz – specjalista medycyny rodzinnej lub internista. Dzieci są w POZ pod opieką specjalisty medycyny rodzinnej lub pediatry.

Lekarz POZ może skierować Cię na badania diagnostyczne. Także do specjalistów, rehabilitację lub szpitala. Decyzję podejmuje na podstawie wskazań medycznych. Nie wyda tych skierowań na Twoje żądanie.

Możesz jednak żądać od lekarza, żeby zasięgnął opinii innego lekarza lub zgłosić wniosek do kierownika poradni, żeby inny lekarz sprawdził, czy odmowa wystawienia skierowania była słuszna. Oba te fakty lekarz powinien odnotować w Twojej dokumentacji medycznej.

Jeśli jednak lekarz uzna, że nie ma podstaw do konsultacji, może odmówić jej wykonania.

A jeśli chcesz zmienić lekarza POZ, możesz to zrobić np. bezpośrednio w przechodni lub przez Internetowe Konto Pacjenta – bezpłatnie dwa razy w roku kalendarzowym.

Jakie badania może zlecić lekarz POZ?

Badania hematologiczne:

  • morfologia krwi obwodowej z wzorem odsetkowym
  • morfologia krwi obwodowej z płytkami krwi
  • retikulocyty (czyli niedojrzałe postaci krwinek czerwonych, mogą wskazać, w jakiej kondycji znajduje się Twój szpik kostny)
  • odczyn opadania krwinek czerwonych (OB)
  • poziom glikozylacji hemoglobiny (HbA1c).

Badania biochemiczne i immunochemiczne w surowicy krwi:

  • sód
  • potas
  • wapń zjonizowany
  • żelazo
  • stężenie transferyny
  • mocznik
  • kreatynina
  • glukoza
  • test obciążenia glukozą
  • białko całkowite
  • proteinogram
  • albumina
  • białko C-reaktywne (CRP)
  • kwas moczowy
  • cholesterol całkowity
  • cholesterol-HDL
  • cholesterol-LDL
  • triglicerydy (TG)
  • bilirubina całkowita
  • bilirubina bezpośrednia
  • fosfataza alkaliczna (ALP)
  • aminotransferaza asparaginianowa (AST)
  • aminotransferaza alaninowa (ALT)
  • gamma-glutamylotranspeptydaza (GGT)
  • amylaza
  • kinaza kreatynowa (CK)
  • fosfataza kwaśna całkowita (ACP)
  • czynnik reumatoidalny (RF)
  • miano antystreptolizyn O (ASO)
  • hormon tyreotropowy (TSH)
  • antygen HBs-AgHBs
  • VDRL
  • żelazo – całkowita zdolność wiązania – TIBC
  • PSA – antygen swoisty dla stercza całkowity.
  • FT3

Badania moczu:

  • ogólne badanie moczu z oceną właściwości fizycznych, chemicznych oraz oceną mikroskopową osadu,
  • ilościowe oznaczanie białka
  • ilościowe oznaczanie glukozy
  • ilościowe oznaczanie wapnia
  • ilościowe oznaczanie amylazy.

Badania kału:

  • badanie ogólne
  • pasożyty
  • krew utajona – metodą immunochemiczną.

Badania układu krzepnięcia:

  • wskaźnik protrombinowy (INR)
  • czas kaolinowo-kefalinowy (APTT)

Badania mikrobiologiczne:

  • posiew moczu z antybiogramem
  • posiew wymazu z gardła z antybiogramem
  • ogólny posiew kału w kierunku pałeczek Salmonella, Shigella.

Badanie elektrokardiograficzne (EKG) w spoczynku

Badanie ultrasonograficzne (USG) jamy brzusznej

  • USG tarczycy i przytarczyc,
  • USG ślinianek,
  • USG nerek, moczowodów, pęcherza moczowego,
  • USG brzucha i przestrzeni zaotrzewnowej, w tym wstępnej oceny gruczołu krokowego,
  • USG obwodowych węzłów chłonnych.

Spirometria

Zdjęcia radiologiczne:

  • klatki piersiowej w projekcji AP i bocznej
  • kostne – w przypadku kręgosłupa, kończyn i miednicy w projekcji AP i bocznej
  • czaszki i zatok
  • przeglądowe jamy brzusznej.

Podstawa prawna

  1. Ustawa z 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (U. 2020 poz. 172)
  2. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie zakresu zadań lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej i położnej podstawowej opieki zdrowotnej (U. z 2019 r. poz. 2335)
  3. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 24 września 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej (U. 2019 poz. 736)

Jak może Ci pomóc pielęgniarka POZ?

Trzeba się do niej zapisać wypełniając odpowiednią deklarację.

Pielęgniarka opiekuje się pacjentem i wykonuje w ramach swoich obowiązków szereg czynności medycznych. Pielęgniarka, może w ograniczonym zakresie diagnozować i leczyć. Do ich zadań należy też edukacja pacjenta, by nauczył się żyć ze swoją chorobą i dowiedział, jak należy postępować, by nie chorować.

Zadania pielęgniarki POZ

Do zadań pielęgniarki w POZ należy między innymi:

  • podawanie leków różnymi drogami i technikami zleconymi przez lekarza oraz zgodnie z odrębnymi przepisami, w tym wykonywanie zastrzyków dożylnych, podskórnych, śródskórnych oraz wlewów dożylnych, zakładanie opatrunków na rany, odleżyny, oparzenia
  • cewnikowanie pęcherza u kobiet
  • płukanie pęcherza
  • wykonywanie wlewów/wlewek doodbytniczych
  • wykonywanie zabiegów pielęgnacyjno-leczniczych w stomiach, przetokach i ranach trudno gojących się – w porozumieniu z lekarzem
  • zdejmowanie szwów
  • wykonywanie inhalacji
  • wykonywanie zabiegów z zastosowaniem ciepła i zimna
  • stawianie baniek.

Obecnie pielęgniarka w pewnym zakresie może też samodzielnie diagnozować, dawać zalecenia co do terapii oraz wypisywać niektóre leki.

Pielęgniarka udziela pomocy w przychodni POZ w dni powszednie. Jeśli więc konieczne jest zrobienie zastrzyków czy pielęgnacja ran w soboty i niedziele lub święta, wówczas lekarz POZ lub pielęgniarka POZ zgłaszają taką potrzebę do  nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej na danym terenie.

Jeśli nie odpowiada Ci pielęgniarka POZ, możesz ją zmienić – bezpłatnie, jednak nie częściej niż dwa razy w roku kalendarzowym. Za każdą następną zmianę w danym roku musisz zapłacić.

Podstawa prawna

  1. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 21 września 2016 r. w sprawie zakresu zadań lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej (U. 2016, poz. 1567)
  2. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 28 lutego 2017 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych udzielanych przez pielęgniarkę albo położną samodzielnie bez zlecenia lekarskiego (U. 2017, poz. 497)

Jakie są kompetencje położnej POZ?

Trzeba się do niej zapisać wypełniając odpowiednią deklarację.

Położna środowiskowa podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) opiekuje się kobietami w każdym wieku. Jest to kompleksowa opieka pielęgnacyjna – położnicza i ginekologiczna. Opiekuje się też noworodkami do 2 miesiąca życia

Miejsce wizyt

Wizyta położnej POZ może się odbyć:

  • w warunkach ambulatoryjnych, np. w gabinecie w przychodni
  • w domu pacjentki (wizyta patronażowa i profilaktyczna).

Terminy wizyt

Położna realizuje świadczenia:

  • od poniedziałku do piątku, w godzinach pomiędzy 8.00 a 18.00, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy
  • w terminie uzgodnionym z pacjentką
  • w terminie określonym w treści zlecenia lub skierowania
  • w dniu zgłoszenia – jeśli stan zdrowia pacjentki tego wymaga.

Opieka położnej podczas ciąży

Położna środowiskowa opiekuje się kobietami w ciąży:

  • 1 raz w tygodniu od 21 do 31 tygodnia ciąży – maksymalnie 10 wizyt
  • 2 razy w tygodniu od 32 tygodnia ciąży do porodu – maksymalnie 16 wizyt.

Wizyty obejmują:

  • rozpoznanie problemów zdrowotnych
  • zaplanowanie i realizację świadczeń profilaktycznych
  • edukację kobiet w ciąży oraz w ciąży wysokiego ryzyka, przygotowującą do porodu i rodzicielstwa.

Położna POZ przygotowuje plan edukacji przedporodowej dla kobiet w ciąży, w tym dla kobiet w ciąży wysokiego ryzyka. Jest to integralna część dokumentacji medycznej pacjentki. Obejmuje praktyczne i teoretyczne przygotowanie do porodu, połogu, karmienia piersią i rodzicielstwa (także w formie świadczeń realizowanych grupowo).

Opieka nad noworodkami

Do 2 miesięcy kalendarzowych życia dziecka położna POZ jest zobowiązana do 4–6 wizyt patronażowych:

Badania wykonywane jest w obecności opiekunów prawnych lub faktycznych w domu dziecka.
Pierwsza wizyta odbywa się nie później niż 48 godzin po opuszczeniu szpitala przez matkę i dziecko.

Zakres wizyt

1–4 doba życia dziecka

  • badanie dziecka, z uwzględnieniem oceny stanu ogólnego bezpośrednio po urodzeniu według skali Apgar – jeśli położna prowadziła samodzielnie poród fizjologiczny
  • pomoc w tworzeniu więzi matki z dzieckiem i w rozpoczęcie karmienia piersią
  • wykonanie pomiarów masy i długości ciała, obwodu głowy i klatki piersiowej dziecka
  • profilaktyka zakażeń przedniego odcinka oka.

1–6 tydzień życia (co najmniej 4 wizyty patronażowe)

  1.  Opieka nad noworodkiem lub niemowlęciem, w tym:
  • obserwacja i ocena rozwoju fizycznego w zakresie: adaptacji dziecka do środowiska zewnętrznego, stanu skóry i błon śluzowych, pępka, wydalin, wydzielin, rozwoju psychoruchowego, funkcjonowania narządów zmysłów
  • ocena odruchów noworodka, sposobu oraz technik karmienia
  • wykrywanie objawów patologicznych
  • ocena relacji rodziny z noworodkiem.
  1. Edukacja zdrowotna i udzielanie rodzicom porad w zakresie:
  • pielęgnacji noworodka
  • karmienia piersią
  • szczepień ochronnych
  • badań profilaktycznych
  • opieki medycznej, socjalnej
  • laktacji, kontroli płodności, samoopieki.
  1. Promocja zachowań prozdrowotnych rodziców.
  2. Identyfikacja czynników ryzyka w rodzinie.
  3. Diagnoza i ustalanie hierarchii podejmowanych działań.

Po zakończeniu wizyt patronażowych położna przekazuje opiekę nad niemowlęciem pielęgniarce podstawowej opieki zdrowotnej.

Opieka nad kobietami po operacji

Jeśli przeszłaś operację ginekologiczną lub ginekologiczno-onkologiczną, możesz otrzymać w szpitalu skierowanie do położnej środowiskowej. Zajmie się ona, w Twoim domu, raną pooperacyjną aż do jej zagojenia.

Cytologia u położnej

Dowiedz się, czy Twoja położna ma umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia na pobieranie wymazu do cytologii. Wówczas to do niej, niekoniecznie do lekarza, możesz umówić się na to badanie.

Zmiana położnej

Możesz zmienić położną bezpłatnie 2 razy w roku kalendarzowym oraz zawsze, gdy zmieniasz miejsce zamieszkania. 

Podstawa prawna

  1. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie zakresu zadań lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej i położnej podstawowej opieki zdrowotnej (U. 2019 poz. 2335)

Szczebel drugi: leczenie specjalistyczne, czyli ambulatoryjna opieka 

Jeśli lekarz POZ uzna, że potrzebujesz leczenia specjalistycznego, wypisze Ci skierowanie do specjalisty:

Ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS).

Masz prawo wyboru dowolnej poradni specjalistycznej (takiej, do jakiej masz skierowanie), spośród tych, z którymi Narodowy Fundusz Zdrowia podpisał umowę. Skierowanie uprawnia Cię jednak do zapisania się do tylko do jednej przychodni. Możesz się zapisać telefonicznie, mailowo lub osobiście bez druku skierowania, ale dokument ten trzeba dostarczyć w ciągu 14 dni od umówienia wizyty.

Jak długo ważne jest skierowanie?

Trzeba je „odnowić”, jeśli nie podjąłeś leczenia w ciągu ostatnich 730 dni. Jeśli specjalista zadecyduje, że musisz do niego przyjść na kolejne konsultacje/badania, nie musisz mieć nowego skierowania. Nowe skierowanie będzie konieczne wtedy, gdy zakończyłeś leczenie u danego specjalisty, a pojawił się ponownie lub zupełnie nowy problem zdrowotny, który wymaga diagnostyki i leczenia w AOS.

Nie zawsze skierowanie jest potrzebne

Jest grupa lekarzy specjalistów, do których nie potrzebujesz skierowania:

  • psychiatra
  • ginekolog i położnik
  • onkolog
  • wenerolog
  • dentysta

Specjalne uprawnienia do korzystania z pomocy w poradniach specjalistycznych

Są grupy pacjentów, które nie muszą mieć skierowania do poradni specjalistycznej. To:

  • osoby chore na gruźlicę
  • osoby zakażone wirusem HIV
  • inwalidzi wojenni i wojskowi, kombatanci oraz osoby represjonowane
  • cywilne niewidome ofiary działań wojennych
  • uprawnieni żołnierze lub pracownicy, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa
  • weterani poszkodowani, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa
  • osoby uzależnione od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych – w zakresie lecznictwa odwykowego
  • działacze opozycji antykomunistycznej oraz osoby, które były represjonowane z powodów politycznych
  • osoby posiadające orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności;
  • osoby, które były deportowane do pracy przymusowej oraz osadzone w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

W Polsce nie obowiązuje już tzw. rejonizacja, co oznacza, że to pacjent wybiera placówkę, w której chce się leczyć. Może się ona zatem znajdować poza miejscowością, w której mieszka.

Zarówno lekarz POZ, jak i specjalista, może skierować Cię do:

Pielęgniarskiej opieki długoterminowej

Pielęgniarska opieka długoterminowa jest to opieka nad przewlekle chorymi przebywającymi w domu, którzy nie wymagają hospitalizacji w oddziałach lecznictwa stacjonarnego, a ze względu na istniejące problemy zdrowotne wymagają systematycznej, intensywnej opieki pielęgniarskiej udzielanej w warunkach domowych.

Udzielana jest na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, do którego dołącza się kartę oceny- skalę Barthel, wypełnioną przez lekarza i pielęgniarkę ubezpieczenia zdrowotnego,

Udzielana jest pacjentowi, który w ocenie skalą Barthel otrzymał 40 punktów lub mniej.

Realizowana jest we współpracy z lekarzem i pielęgniarką POZ, do których pacjent złożył deklarację.

Wskazania objęcia opieką

Pacjenci mający problemy zdrowotne, wymagający systematycznej opieki pielęgniarskiej

Warunki objęcia opieką

-nieobjęcie opieką przez hospicjum domowe

-nieobjęcie opieką przez inny zakład  udzielający świadczeń gwarantowanych w warunkach stacjonarnych

-nieobjęcie opieką przez zespół długoterminowej opieki domowej wentylowanych mechaniczne

-niepozostawanie w ostrej fazie choroby psychicznej

Zakres usług

- Świadczenia udzielane przez pielęgniarkę-wizyty ,nie mniej niż 4 w tygodniu, w uzgodnionych terminach. Dostępność od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00-20:00, a w soboty i dni ustawowo wolne od pracy- w medycznie uzasadnionych przypadkach

-świadczenia pielęgnacyjne , zgodne z procesem pielęgnowania

-edukacja zdrowotna pacjenta oraz członków jego rodziny

-pomoc  pacjentowi w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych związanych z samodzielnym funkcjonowaniem w środowisku domowym

-pomoc pacjentowi  w pozyskiwaniu sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego niezbędnego do właściwej pielęgnacji i rehabilitacji w domu

Hospicjum domowego

Świadczenia opieki paliatywnej i hospicyjnej to wszechstronna, całościowa opieka i leczenie objawowe pacjentów chorujących na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu przyczynowemu, postępujące, ograniczające życie choroby. Opieka ta jest ukierunkowana na poprawę jakości życia, ma na celu zapobieganie bólowi i innym objawom somatycznym oraz ich uśmierzanie, łagodzenie cierpień psychicznych, duchowych i socjalnych.

  • świadczenia są bezpłatne,
  • porady lekarskie są udzielane nie rzadziej niż 2 razy w miesiącu, wizyty pielęgniarskie nie rzadziej niż 2 razy w tygodniu,
  • pozostały personel (psycholog, fizjoterapeuta) udziela porad indywidualnie, na zlecenie lekarza.

 Niezbędna dokumentacja do objęcia opieką:

  •  przedstawienie skierowania wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
  •  wskazanie medyczne, a w szczególności fakt występowania jednostki chorobowej, nierokującej nadziei na wyleczenie.

 Czasami zdarzają się sytuacje, w których sprawowanie opieki na osobą przewlekle chorą w warunkach domowych staje się niemożliwe lub niewystarczające z różnych względów. Wówczas istnieje możliwość skorzystania z pomocy placówek, które zapewniają całodobową opiekę i pielęgnację.

Zespołu długoterminowej opieki domowej dla pacjentów oraz dzieci wentylowanych mechanicznie:

Świadczenia gwarantowane realizowane przez zespół długoterminowej opieki domowej dla dorosłych, dzieci i młodzieży wentylowanych mechanicznie udzielane są świadczeniobiorcy z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagającemu stosowania inwazyjnej, prowadzonej przy pomocy respiratora (przez rurkę tracheostomijną), bądź nieinwazyjnej (prowadzonej przez różnorodne ustniki, maski czy hełmy), ciągłej lub okresowej wentylacji mechanicznej, niewymagającemu hospitalizacji w oddziałach intensywnej terapii lub pobytu w zakładach udzielających całodobowych świadczeń, wymagającemu jednak stałego specjalistycznego nadzoru lekarza, profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji.

Świadczeniobiorcy powinni wyrazić świadomą zgodę na ten typ leczenia, a w przypadku dzieci zgodę wyraża opiekun prawny; dokument potwierdzający udzielenie zgody załącza się do dokumentacji medycznej.

Świadczeniami zespołu długoterminowej opieki domowej mogą być objęci świadczeniobiorcy, którzy mają zapewnione odpowiednie warunki domowe i przeszkolonego przynajmniej jednego członka rodziny albo opiekuna prawnego w zakresie pielęgnacji i obsługi aparatury medycznej i udzielania pierwszej pomocy tak, aby podczas stosowania terapii mogło być zapewnione bezpieczeństwo świadczeniobiorcy.

Do obowiązków zespołu długoterminowej opieki domowej (w skład którego wchodzi lekarz, pielęgniarka i fizjoterapeuta) należy:

  • wyposażenie świadczeniobiorców w niezbędny sprzęt medyczny
  • stworzenie świadczeniobiorcom i ich opiekunom poczucia bezpieczeństwa przez zabezpieczenie dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej przez 24 godziny na dobę we wszystkie dni tygodnia

W/w świadczenia obejmują także badania diagnostyczne umożliwiające właściwą terapię oddechową w warunkach domowych, w szczególności:

  • badania obrazowe, w tym RTG i USG – w pełnym zakresie
  • badania równowagi kwasowo-zasadowej krwi i gazów oddechowych w arterializowanej krwi kapilarnej

Częstotliwość wizyt osób udzielających świadczeń, wchodzących w skład zespołu długoterminowej opieki domowej dla pacjentów wentylowanych mechanicznie, uzależniona jest od sposobu i czasu trwania wentylacji domowej.

Przedmiotowe świadczenia udzielane są na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, do którego dołącza się:

  1. kartę informacyjną leczenia szpitalnego
  2. wyniki badań świadczeniobiorcy
  3. kwalifikację do objęcia opieką w warunkach domowych:
  • w przypadku świadczeniobiorców z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających stosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej – wydaną przez lekarza specjalistę anestezjologii i intensywnej terapii zatrudnionego w szpitalu, w którym zakończono leczenie świadczeniobiorcy
  • w przypadku świadczeniobiorców z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających stosowania nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej – wydaną przez lekarza specjalistę anestezjologii i intensywnej terapii lub lekarza specjalistę chorób płuc zatrudnionego w szpitalu, w którym zakończono leczenie świadczeniobiorcy

Rehabilitacji domowej

Przeznaczona jest dla pacjenta, który nie porusza się samodzielnie i nie ma możliwości dotarcia do placówki rehabilitacyjnej.

  • Po otrzymaniu skierowania od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego pacjent ustala w gabinecie/zakładzie rehabilitacyjnym, który ma podpisaną umowę z NFZ, termin wizyty fizjoterapeutycznej w domu, porady, zabiegów.
  • Świadczeniodawca realizujący umowę w ramach fizjoterapii ambulatoryjnej ma możliwość realizacji i rozliczenia świadczeń wykonanych w warunkach domowych.
  • Czas rehabilitacji w warunkach domowych wynosi do 80 dni zabiegowych w roku kalendarzowym. W jej trakcie wykonywanych jest do pięciu zabiegów dziennie. W uzasadnionych przypadkach, czas trwania rehabilitacji może zostać przedłużony decyzją lekarza kierującego na zabiegi, za pisemna zgodą dyrektora właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ.
  • Skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne straci ważność, jeżeli nie zostanie zarejestrowane w zakładzie rehabilitacji w terminie 30 dni od daty wystawienia.

 Świadczenia w zakładach stacjonarnej opieki

Zarówno lekarz POZ, jak i specjalista, może skierować Cię do:

Zakładu Opiekuńczo – Leczniczego – (ZOL), Zakładu Pielęgnacyjno-Opiekuńczego-(ZPO)

Do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego i opiekuńczo–leczniczego może zostać przyjęty pacjent, który ze względu na stan zdrowia wymaga całodobowych świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych, rehabilitacyjnych oraz kontynuacji leczenia, a niewymagający hospitalizacji w oddziale szpitalnym, który w ocenie skalą Barthel dokonanej w dniu przyjęcia otrzymał 40 punktów lub mniej. Do zakładu opiekuńczego nie mogą zostać przyjęte osoby z zaawansowaną choroba nowotworową oraz osoby ze zdiagnozowaną chorobą psychiczną, które kierowane są do innych placówek

 Zasady korzystania ze świadczeń:

  • chory ponosi koszty wyżywienia i zakwaterowania w wysokości 70 % dochodu,
  • pobyt w zakładzie opiekuńczym jest na czas określony, zależny od stanu zdrowia danej osoby i jej oceny według skali Barthel.

 Niezbędna dokumentacja do objęcia opieką:

  •  skierowanie do zakładu opiekuńczo – leczniczego lub pielęgnacyjno – opiekuńczego wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (lekarz rodzinny lub jeśli chory przebywa w szpitalu może je wystawić lekarz prowadzący)
  •  ocena stanu zdrowia według skali Barthel dokonana przez pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej i potwierdzona przez lekarza.
  •  wywiad pielęgniarski.
  •  Informacja o wysokości dochodu.

Hospicjum stacjonarnego

Hospicjum stacjonarne przeznaczone jest dla tych, którzy z różnych powodów chorują w samotności lub też stan chorego nie pozwala na opiekę nad nim w domu. Hospicjum przyjmuje głównie chorych w końcowej fazie choroby nowotworowej, kiedy leczenie przyczynowe /radio-, chemioterapia/ nie przyniosło pożądanego skutku lub nie jest możliwe ze względu na zaawansowanie choroby

  • świadczenia są bezpłatne,
  • całodobowa opieka pielęgniarska,
  • opieka lekarza, psychologa, fizjoterapeuty,
  • wolontariat

 Niezbędna dokumentacja do objęcia opieką :

  •  skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (lekarz rodzinny, specjalista, lekarz z oddziału szpitalnego)
  • zgoda na objęcie opieką w hospicjum.

Trzeci szczebel: szpital

Zarówno lekarz POZ, jak i specjalista, może skierować Cię do szpitala. Masz prawo do wyboru dowolnego szpitala na terenie Polski, pod warunkiem, że posiada on umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia.

W sytuacji, gdy jest to konieczne ze względu na Twój stan zdrowia, do szpitala może Cię skierować także lekarz, który nie ma podpisanej umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia (czyli taki, u którego leczysz się prywatnie), a za leczenie szpitalne nie musisz wtedy płacić. Nie masz jednak prawa do bezpłatnych badań czy konsultacji u specjalisty na podstawie skierowania lekarza prywatnego — na takie może kierować wyłącznie lekarz, który ma kontrakt z NFZ lub pracuje w placówce posiadającej taki kontrakt.

Skierowanie na leczenie szpitalne, zachowuje swoją ważność do czasu ustalenia terminu przyjęcia pacjenta.

Do szpitala możesz się zgłosić także sam, bez skierowania, jeśli uległeś wypadkowi, zatruciu, urazowi, rozpoczął się poród, w sytuacji zagrożenia życia lub nagłego pogorszenia się zdrowia.

Szpital nie musi przyjąć Cię na leczenie w oddziale szpitalnym natychmiast — to zależy od Twojego stanu zdrowia oraz możliwości przyjęcia Cię w danym momencie. Ta zasada nie obowiązuje, jeśli zdarzy się sytuacja nagłego zagrożenia życia lub zdrowia. W takiej sytuacji szpital musi przyjąć Cię niezwłocznie, by ratować Twoje życie i zdrowie. Jeśli nie ma takiej możliwości (ponieważ np. nie dysponuje odpowiednim sprzętem, w jego strukturze nie ma oddziału zajmującego się danym problemem zdrowotnym), musi zadbać, byś przejechał odpowiednim transportem medycznym do właściwego dla Ciebie szpitala.

Szpital psychiatryczny

Szukasz szpitala psychiatrycznego lub innej placówki leczniczej, która sprawuje całodobową opiekę psychiatryczną albo odwykową?

Jeśli potrzebujesz wsparcia, możesz skontaktować się z pracującym w placówce Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego.

W czym pomoże Ci farmaceuta?

Farmaceuta to zawód zaufania publicznego. Każdy pacjent może od farmaceuty otrzymać poradę i wskazówki, jak stosować lek, kiedy udać się do lekarza, jaki kupić opatrunek, jakie środki zastosować w określonej sytuacji.

Farmaceuta:

  • Pomoże Ci w obsłudze urządzeń medycznych
  • Wskaże możliwe niekorzystne interakcje między lekami
  • Doradzi w przypadku drobnych dolegliwości, np. przeziębienia
  • Poinformuje, jak prawidłowo przechowywać leki
  • Wskaże tańsze zamienniki leków
  • Przejrzy Twoją domową i wakacyjną apteczkę
  • Udzieli dermokonsultacji.
12 3333 216 691 444 994 Infolinia od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00-16:00. Polityka prywatności

SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI

w celu omówienia spotkania lub pytań dotyczących projektu

directory.elements.contact.success.title

directory.elements.contact.success.description

directory.elements.contact.errors.title

directory.elements.contact.errors.description
    Wyrażam zgodę na przetwarzanie podanych przeze mnie danych osobowych przez Cmedica z siedzibą w Wiśniowej w celu realizacji zgłoszenia dokonanego za pośrednictwem formularza kontaktowego.

    Adres do korespodencji
    Władysława Kus w spadku,
    32 - 412 Wiśniowa 449

    Adres do E-mail
    centrum@cmedica.pl